User Profile

Correcto.

@ireneperezg@mastodon.social por cierto, y cual es tu cuenta en #bookwyrm

Hola @ireneperezg@mastodon.social

me da un poco de apuro, pero ya que lo pides yo soy bookrastinating.com/user/ghose (desde donde te respondo gracias a RT del Señó Moshuelo @SrMoshuelo@lectura.social

Fala mal de min, seino 😔, pero nunca lin unha novela no orixinal en portugués 🇵🇹. Levo 21 páxinas e só tiven 1 palabra que non sabía o significado, e coñecín hesitaçao, igual que en inglés hesitation, que nunca escoitei en galego pero outras son moi semellantes ao galego, podo ler de xeito fluído.

Quedei sen batería no libro 😬, e vin contarche isto.

No segundo capítulo: O doloroso proceso creativo dun artista (home)

Ostras! Faise extraña a elección do narrador en primeira persoa. Que sexa un home non é casualidade. Creo que non captei a moralexa do relato, ou a idea que quere transmitir, mais alá da descrición dunha sociedade patriarcal onde a muller non é cidadán autodeterminado e con plenos dereitos civís. Non é pouco, pero os «soños» que describe a protagonista (coa súa voz) non sabería como encaixalos tampouco.

A sinopse xa a liches, só engado que está escrito moi decentemente, sen artificios innecesarios, centrándose en manter a tensión e ansiedade que sinte a protagonista. Ten unha misión vital moi concreta e obstáculos a superar, entre eles algún trauma do pasado que aínda non puido superar.

Collen dentro temas como a saúde mental, a ecoansiedade, excepticismo magufo, homofobia, galeguidade...

Pode que ⭐⭐⭐⭐ sexa excesivo, pero se cadra é polas expectativas baixas que tiña. Non polo autor, que non lera nada, se non pola mala xeira que levo en canto a escoller lecturas.

Bo de ler e entretido.

Autocrítica 🤣

Bo capítulo inicial, con ritmo e creando tensión nunha escena cotián. Non, máis ben verosímil, da que podes sentirte parte. Desliza tamén pequenos detalles da vida persoal da protagonista do capítulo.